Şimdi bir kere lavaşın ince versiyonu olan ve mayasız hamurdan yapılan bir ekmeğin bayatlaması ya da kuruması vesilesi ile boş durmayıp amacından farklı değerlendirilebileceğini düşündüğümden (bence tek amacı içine bir şeyler dürmektir) geleneksel bir tarif ile bir kere daha beraberiz.
Yufka (sac) ekmeğinden bahsedeyim biraz, bizim oralarda kadınlar bir araya gelip hep beraber açar, sacda pişirir sonra geniş geniş örtülere bohçalarlar. Öyle “ay çok canımız sıkıldı Fadime Teyze yapacak bir iş de bulamadık koş gel biz de sac ekmeği yapalım” değildir durum, sehire her sabah, her akşam bakkal ekmeği almaya gidilemeyeceğine göre haftalık belki de aylık ekmek yapma maceraları meşakatli anadolu kadınının imece usulune baş vurup toplanarak tam olarak ayin şeklinde belli ritüellere göre ekmek yapmasını gerektirmiştir. Mahalledeki evleri birbirine yakın bütün ekmek ihtiyacı hasıl olmuş ablalar, teyzeler, eltiler, görümceler sabah daha horoz ötücek vakit bulamadan toplanırlar sacı olan bir evin avlusunda (Avlu=evin önündeki bahçe), bir gece önceden yoğurulmuştur zaten hamurlar, biri ocakçı olur diğerleri hamur açanlar (bazen bu işi döngü halinde yaparlar).
Açıcılar hamurdan yumruk büyüklüğünde parçalar koparıp, bu topakları başına oturdukları sofra tahtasında oklava ile bildiğiniz yufka gibi açarlar. Ocağın başındaki de ateşin hemen yanında durup kış günüyse sıcak sıcak, yaz günüyse olmaz olsun kan ter içinde oklavayla büyükçe bir jeep tekerleği boyutundaki altında saman yanan sacın üstünü tamamıyla kaplayan yufkayı defalarca evir çevir pişirirler. Bunca emekle yapılan çıtır çıtır yufka ekmekler üst üste dizilir ve yenecek güne kadar öyle kuru kuru bekletilir. Yeme zamanı geldiğinde ise az bir miktar su ile ıslanıp, sofra bezinin arasında dinledirilerek dürüm yapılabilecek kıvama getirilir. Peki tamam da onca kişinin emeğini içeren bu ekmekler peki ıslandıktan sonra yenmez bayatlar ise?
İşte tam o zaman bu tarif denk gelir elimize. Ben tutup da mahalledeki saclı bir evde açmadım bu ekmekleri, gittim hazır satılan marketten poşetin içinde aldım lakin ekmek pek bir bayatmış bırakın dürümü, bulgur pilavına banacak kadar bile parçaları bir arada duramadı, ufalandı. Ben de “sen misin ufalanan?” dedim;
Malzemeler;
Tereyağı
2 yumurta
1 bayat sac ekmeği (yufka ekmeği)
Maydonoz (süslemek için)
Peynir (lezzet katmak için)
Kafamıza göre teryağını tavada eritiyoruz ve içine yufka ekmeği didik didik edip koyuyoruz. Ekmekler biraz kızardığında yumurtamızı tavadakilerin üstüne kırıp karışltırıyoruz. Biraz tuz biraz kırmızı biber ekleyip yumurta pişene kadar ağzını kapatıyoruz. Yumurta pişince tavanın altını da kapatıyoruz. Tabağa alınca önce bir kaç dilim peynir, sonra daaaaa kıyılmış maydonozu ekleyerek yanına çay demleyip yiyoruz.
Yedik doyduk mu? Doyduk doyduk pis boğazlık etmeyelim…
Afiyet olsun…
